Znów mamy lipiec i kolejną – już 66. rocznicę operacji „Ostra Brama” – czynu żołnierskiego Armii Krajowej – jej Okręgów Wileńskiego i Nowogródzkiego skierowanego na wyzwolenie Wilna spod okupacji hitlerowskiej i zademonstrowania zbliżającym się Sowietom przynależności miasta. Miasta na kresach tak bardzo polskiego, a jednocześnie łączącego w sobie wiele kultur, do którego prawo jako swej historycznej stolicy desygnowali Litwini, za kolebkę swojej kultury uważają Białorusini, a Żydzi nazywali Jerozolimą Północy, która przestała istnieć wraz z likwidacją wileńskiego getta i strzałami w Ponarach. Miasto, jak rzadko które, o spornej przynależności, a w rzeczywistości będące najwspanialszym przykładem kresowego rodowodu, gdzie każdy: Karaim, Rosjanin, Tatar i Białorusin, Polak i Litwin mogli współżyć i rozwijać właśnie dzięki tej przez wieki trwającej wielokulturowości. Miasto, które na tej wielokulturowości tak wiele zyskiwało, a stawało się karykaturalne, gdy próbowano (nadal się to czyni) jego twarz ukryć pod tynkiem jednokulturowym, lub – co gorsza – pseudokulturowym: z Forum Palace, Ermitażem czy inną abrakadabrą. Czytaj dalej 66. rocznica operacji „Ostra Brama”. Przemijając – trwać w pamięci
Tradycjom wierne Druskieniki
Tradycyjnie na Litwie obchodzone święto Janów nie ominęło też Druskienik, które należą do tych miejscowości gdzie ludzie umieją zarówno dobrze pracować jak i szczerze się bawić. Nad brzegiem jeziora zgromadzili się mieszkańcy miasta. Wspólnie świętował również Druskienicki Oddział ZPL. Przygotowanie zabawy poręczono członkom naszego Oddziału. Musimy powiedzieć, że Oddział jest „obfity” w Janiny i Janów – 10 osób nosi to imię. Czytaj dalej Tradycjom wierne Druskieniki
Wyciągnięta ręka i zaciśnięta pięść, czy na to jesteśmy skazani?
W ostatnich dniach czerwca nastąpiły kolejno po sobie dwa wydarzenia dotyczące stosunków polsko-litewskich: pierwsze w relacji Polska-Litwa, zaś drugie – Polacy na Litwie – a Litwini w kraju i poza jego granicami. W Instytucie Polskim w Wilnie ambasador RP na Litwie Janusz Skolimowski wręczał wysokie odznaczenia państwowe RP litewskim działaczom opozycyjnym i niepodległościowym za wspólną walkę o demokratyzację i niepodległość krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Zostali odznaczeni Leonardas Vilkas, Antanas Terleckas oraz Saulius Pečeliunas, a także pośmiertnie Elena Terleckiene. Za rozwój przyjaznych stosunków pomiędzy obydwoma krajami została odnaczona Stanisława Sateika, a za pracę na rzecz zachowania cmentarza na Rossie živile Mačioniene i Audrone Vyšniauskiene. Odbyła się też prezentacja albumu „Wilno-Warszawa – wspólna droga do wolności” autorstwa Piotra Hlebowicza. Czytaj dalej Wyciągnięta ręka i zaciśnięta pięść, czy na to jesteśmy skazani?
WILNO-SEJNY-PUŃSK – wizerunek subiektywny na tle obiektywnych realiów
Na zakończenie cyklu materiałów „WILNO-SEJNY-PUŃSK – wizerunek subiektywny na tle obiektywnych realiów” prezentujemy materiał video. Czytaj dalej WILNO-SEJNY-PUŃSK – wizerunek subiektywny na tle obiektywnych realiów
Odszedł prezydent, a wraz z nim epoka
…epoka, która pomimo dwudziestu lat niepodległości nosiła znamiona sowieckiej, bowiem to on był dla wielu – prawie miliona obywateli -symbolem tamtej epoki: z jednej strony zniewolenia, z drugiej zaś w miarę zasobnego, unormowanego życia przypadającego na lata ich młodości. Wraz z odejściem prezydenta Brazauskasa kończy się pewien etap w wielu życiorysach, kiedy to żyło się niczym w dwu wymiarach: nieoficjalnym według zasad i tradycji wyniesionych z domu i oficjalnym – według prawideł gry ustalanych przez partię, wbrew swoim przekonaniom (lub bez nich) realizując siebie w twórczości, robiąc karierę, zdobywając zaszczyty. Ile szkody moralnej wyrządziła nam ta epoka zakłamania, rozdwojenia jaźni, trudno, a może wręcz niemożliwie ocenić. Czy to nie z tamtych czasów ciągnie się za nami tren????? braku ideałów, wierności przekonaniom, danemu słowu. Nawet wśród wysokich partyjnych bosów było modne przechwalanie się, jak to potrafi się Moskwę wykołować. Czytaj dalej Odszedł prezydent, a wraz z nim epoka
XXII Zlot Turystyczny Polaków na Litwie na rycerską nutę
Szlakiem słynnych Polaków
Członkowie kół ZPL z Nowej Wilejki mając na celu uczczenie pamięci ofiar katastrofy smoleńskiej, 17 czerwca br. wyruszyli do Warszawy. Wypadową bazą naszej wycieczki okazał się pensjonat „Stańczyk”, który znajduje się w miasteczku partnerskim Nowej Wilejki – Konstancinie -Jeziornie.
Podczas wcale niekrótkiej drogi, nauczycielka ze Szkoły Średniej im. J. I. Kraszewskiego w Wilnie Jadwiga Borowa zapoznawała nas z poszczególnymi faktami z historii Polski, opowiadała o Warszawie. Do Konstancina-Jeziorny przyjechaliśmy dość późno, lecz miły właściciel „Stańczyka” czekał na nas. Następnego dnia, już o 8 z rana byliśmy na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Z ogromnym wzruszeniem zbliżyliśmy się do grobów ofiar katastrofy smoleńskiej, by złożyć hołd. Szereg krzyży ze zdjęciami niezwykle nas poruszył, nie mogliśmy powstrzymać łez. Złożyliśmy kondolencje dla żony i teściowej śp. Skrzypka, które w tym czasie znajdowały się przy jego mogile. Czytaj dalej Szlakiem słynnych Polaków
Sobótka deszczowa, lecz wesoła
W najkrótszą noc roku rzeszańskie koło ZPL już po raz siódmy zorganizowało imprezę Nocy Świętojańskiej. W tym roku miejscowi Polacy wbrew deszczowym kaprysom pogody licznie przybyli na terytorium Szkoły Podstawowej w Rzeszy, aby się wspólnie zabawić i poobcować.
Wszystkich gości serdecznie powitała prezes koła Helena Zieniewicz, niestrudzona inicjatorka i organizatorka tego święta. Podziękowała swoim pomocnikom, jak również sponsorom: rodzinom Zapolskich, Ławińskich, Lipniewiczów, Bukinów, Łysionków, Rakowskich, Daleckich, Ogintów. Czytaj dalej Sobótka deszczowa, lecz wesoła
Festiwal w Olsztynie

Na początku czerwca w Olsztynie odbył się VI Festiwal „O Warmio moja miła” przypadający na 90. rocznicę prawykonania Hymnu Warmińskiego Feliksa Nowowiejskiego.
Na ten Festiwal został zaproszony również zespół „Czerwone Maki” z Jawniun, który miał uczestniczyć w konkursie chórów. Każdy z uczestników musiał wykonać Hymn Warmiński w swojej interpretacji oraz kilka innych utworów z akompaniamentem i chociaż jeden – a capella. Każdy zespół miał przeznaczone 20 minut na swój popis.
Na Festiwal przybyliśmy dopiero w drugim dniu. W Olsztynie z wiązanką róż spotkały nas panie z chóru seniorek „Tęcza”, z którym nasz zespół utrzymuje przyjazne kontakty. Już następnego dnia brałyśmy udział w konkursie, który się odbywał w Kościele Garnizonowym pw. NMP Królowej Polski – jest to najstarszy kościół w Olsztynie. Czytaj dalej Festiwal w Olsztynie
WILNO – SEJNY – PUŃSK – wizerunek subiektywny na tle obiektywnych realiów
Wilno – Sejny – Puńsk – wizerunek subiektywny na tle obiektywnych realiówKontynuując cykl materiałów, które powstały na osnowie wizyty marszałek Sejmu RL Ireny Degutiene na Ziemi Sejneńskiej, powracamy do Sejn. Po wizycie w litewskiej szkole „Żiburys” pani marszałek udała się do Konsulatu Republiki Litewskiej w Sejnach, który znajduje się nieopodal szkoły – drogę tę pani marszałek przebyła na piechotę – w jednym z ciekawszych budynków miasteczka – Domu Litewskim.
Sejny – nieduże miasteczko liczące 6 tys. mieszkańców, wśród których jest nieco ponad 20 proc. Litwinów. W powiecie sejneńskim – najmniejszym w Polsce (liczba mieszkańców około 22 tys.) Litwini stanowią około 42 proc. Najwięcej jest ich w gminie Puńsk – 82 proc. (Puńsk liczy półtora tysiąca mieszkańców). Czytaj dalej WILNO – SEJNY – PUŃSK – wizerunek subiektywny na tle obiektywnych realiów